Η επόμενη μέρα...
Μέσα στην καραντίνα είχαμε τον χρόνο να κάνουμε πολλές συζητήσεις: για όσα σκεφτόμαστε για το μέλλον της κοινωνίας μας, για αυτά που μας ταλανίζουν στο παρόν και για ό,τι μας απασχολούσε τους μήνες πριν τον εγκλεισμό. Με αφορμή την καραντίνα έχουμε χρόνο να κάνουμε ενδοσκόπηση του εαυτού μας, ανεξαρτήτως αν μένουμε σε μία πολυτελέσταστη βίλλα ή ένα μικρό διαμέρισμα. Όλοι αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε τα υπέρ και τα κατά όταν αλλάζει κάτι. Σκεφτόμαστε πως συμπεριφερθήκαμε στο παρελθόν υπό συγκεκριμένες συνθήκες και τι θα μπορούσε να αλλάξει, όταν επανέλθουμε στην καθημερινότητα με τους ταχύτατους ρυθμούς, οι οποίοι από την μία μας άγχωναν τότε, αλλά από την άλλη μας λείπουν. Μέσα από συζητήσεις και συλλογισμούς παρατήρησα ότι είμαι αρκετά πιο ήρεμη σε σχέση με 2 μήνες πρίν- όχι ευτυχισμένη, αλλά ούτε και σε συνεχή ένταση. Στην αρχή με άγχωνε πολύ η νέα κατάσταση, με εκνεύριζε και με απογοήτευε, αλλά στην πορεία άρχισα να διεκπεραιώνω τις υποχρεώσεις μου με λιγ