Με ένα τροχόσπιτο στην παραλία...
Ανάμεσα στα ταξίδια που κάνει ένας άνθρωπος πάντα ξεχωρίζει ένα το οποίο αναζητά διακαώς να το ξαναζήσει κάθε χρόνο. Για μένα αυτό το ταξίδι δεν είναι άλλο από την εξοχή της Συκιάς στην Σιθωνία Χαλκιδικής. Δεν είναι μόνο τα μοναδικά τοπία που αντικρίζει κανείς, ούτε ο παλμός του κόσμου που χαλαρώνει και διασκεδάζει με την κάθε ευκαιρία, είναι οι συνειρμοί που κάνουμε, τα συναισθήματα που δημιουργούνται σε αυτό το μέρος, οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε την χαρά των διακοπών και η ανεμελιά... Κάτι που μένει αναλλοίωτο κάθε χρόνο σε αυτό το μαγικό μέρος είναι το αδιάκοπο τραγούδι των τζιτζικιών και το δροσερό αεράκι που δροσίζει κυρίως την ψυχή σου και αναδεύει ευχάριστες αναμνήσεις από το παρελθόν. Ο κόσμος στο κάμπινγκ ανανεώνεται, άλλοτε πληθαίνει άλλοτε λιγοστεύει, άλλοτε σου μιλάει άλλοτε είναι σιωπηλός και αφοσιωμένος στην καθημερινότητά του. Άλλωστε εδώ έρχεται για να ξεφύγει από τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης, από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, από τις καθημερινές