Η επόμενη μέρα...

Μέσα στην καραντίνα  είχαμε τον χρόνο να κάνουμε πολλές συζητήσεις: για όσα σκεφτόμαστε για το μέλλον της κοινωνίας μας, για αυτά που μας ταλανίζουν στο παρόν και για ό,τι μας απασχολούσε τους μήνες πριν τον εγκλεισμό. 

Με αφορμή την καραντίνα έχουμε χρόνο να κάνουμε ενδοσκόπηση του εαυτού μας, ανεξαρτήτως αν μένουμε σε μία πολυτελέσταστη βίλλα ή ένα μικρό διαμέρισμα. Όλοι αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε τα υπέρ και τα κατά όταν αλλάζει κάτι. Σκεφτόμαστε πως συμπεριφερθήκαμε στο παρελθόν υπό συγκεκριμένες συνθήκες και τι θα μπορούσε να αλλάξει, όταν επανέλθουμε στην καθημερινότητα με τους ταχύτατους ρυθμούς, οι οποίοι από την μία μας άγχωναν τότε, αλλά από την άλλη μας λείπουν. 

Μέσα από συζητήσεις και συλλογισμούς παρατήρησα ότι είμαι αρκετά πιο ήρεμη σε σχέση με 2 μήνες πρίν- όχι ευτυχισμένη, αλλά ούτε και σε συνεχή ένταση. Στην αρχή με άγχωνε πολύ η νέα κατάσταση, με εκνεύριζε και με απογοήτευε, αλλά στην πορεία άρχισα να διεκπεραιώνω τις υποχρεώσεις μου με λιγότερο άγχος, δίχως να πέφτουν η μία πάνω στην άλλη και να με πνίγουν. Βρήκα χρόνο για τον εαυτό μου, να δω σειρές, να δημιουργήσω βιντεάκια, να κάνω γυμναστική, να χορέψω με δυνατή μουσική, όπως παλιά, να ξεθάψω παλιές αναμνήσεις στο δωμάτιό μου, και να αρχίσω να σκέφτομαι πως θα κινηθώ στην φάση μετά την καραντίνα.

 Η φράση «Μην αναβάλλεις τίποτα για αύριο, εφόσον μπορείς να το κάνεις σήμερα» είναι σοφή, όπως αποδείχτηκε με όλη αυτήν την κατάσταση. Δεν μπορούμε να κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια, γιατί πολλά παραμένουν άγνωστα ακόμη για την εξέλιξη του ιού. Για αυτό και πρέπει να οργανώνουμε την μέρα μας, όπως εμείς επιθυμούμε για να νιώθουμε όμορφα και δημιουργικά. 

Όταν βρίσκεις χρόνο να σκεφτείς υπάρχουν 2 πιθανές επιλογές, είτε να κοιτάς το ταβάνι και να σκέφτεσαι όσα χάνεις όντας εγκλωβισμένος, οπότε να μελαγχολείς,  είτε να δημιουργείς με τον τρόπο που έχεις επιλέξει και ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου,  ώστε να σκέφτεσαι τι κερδίζεις και να αισιοδοξείς. Όταν μαθαίνεις να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου και να νιώθεις όμορφα, παρά τις δυσμενείς συνθήκες, είναι ίσως πιο εύκολο να περάσεις στην φάση «μετά την καραντίνα», που φαντάζει αβέβαιη, διότι δεν έχεις αφεθεί στην μεμψιμοιρία. Αντίθετα προσπαθείς να μαθαίνεις, να βελτιώνεσαι και να ακολουθείς τις εξελίξεις.

Παρόλα αυτά άρχισα να θυμώνω τις τελευταίες μέρες του Απριλίου με το διάγγελμα του πρωθυπουργού. Από τις 4 Μαΐου θα επιτρέπεται να κινούμαστε μέσα στην πόλη μας ή στα περίχωρα (επιτέλους) χωρίς δήλωση ή sms. Καλά έως εδώ. Αλλά γιατί να μην μπορούμε να πάμε σε μία κοντινή πόλη όχι για να κάνουμε άσκοπη βόλτα, αλλά για να δούμε αγαπημένα μας άτομα που έχουμε να δούμε 2 μήνες; Γιατί να ανοίγουν τα κομμωτήρια και τα κέντρα αισθητικής νωρίτερα από τα καταστήματα υποδημάτων, ενώ αποτελούν μεγαλύτερες εστίες μικροβίων; 

Έκλεισαν χώροι άθλησης, όπως η Α.Τρίτση και η νέα παραλία και αναγκάζονταν  όλοι να περπατούν ανάμεσα στις οικοδομές. Τα πάρκα γέμιζαν από κόσμο τις μέρες του Απριλίου, παρά τις απαγορεύσεις, διότι οι περισσότεροι- αν όχι όλοι- είχαν το άλλοθι του sms η της δήλωσης. Στα πάρκα επιτρεπόταν να συχνάζει ο κόσμος, ενώ στα βουνά και σε φυσικά τοπία κοντά στην πόλη όχι, διότι θα συναντούσε τους αστυνομικούς που καραδοκούσαν για να του επιβάλλουν πρόστιμο. Πολλοί παραλογισμοί ακούστηκαν αλλά κανείς μας δεν αντέδρασε. 

Σήμερα που είναι Πρωτομαγιά ο κόσμος δεν ήταν πολύς στους δρόμους, αλλά οι περισσότεροι κρατούσαν στα χέρια τους στεφάνια από λουλούδια. Σύμφωνα με παλιό έθιμο σε κάθε γειτονιά στην γιορτή του Άη Γιάννη του Κλήδωνα στις 24 Ιουνίου άναβαν φωτιές και έκαιγαν το πρωτομαγιάτικο στεφάνι. Το γεγονός αυτό σηματοδοτούσε  το τέλος της άνοιξης και την έναρξη του καλοκαιριού. 

Αυτόν τον μήνα όλοι αγωνιούν, διότι θα αρχίσουν  να επιστρέφουν στην κανονικότητα, στις δουλειές τους, με μάσκες και γάντια..Τίποτα δεν θα είναι ίδιο, αλλά τουλάχιστον να απαλλαγούμε από το ιό και να μπρορέσουμε να απολαύσουμε το καλοκαίρι που είναι μπροστά μας…

Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου