TraveLenthusiast

Πέρασε ένας μήνας από τότε που «εγκλωβιστήκαμε» στα σπίτια μας. Ένας μήνας διαφορετικός για όλους. Μία νέα πραγματικότητα που επιβάλλει τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, φιλία και σχέσεις μέσα από μία οθόνη υπολογιστή ή κινητού. Ακόμη και η γυμναστική πρέπει να γίνεται κυρίως στο σπίτι. Κάποιοι φοβούνται να πάνε στο σούπερμάρκετ, οπότε έρχονται οι προμήθειες με delivery , όπως ο καφές και το φαγητό. Όταν βγείς έξω αντικρίζεις ελάχιστη κίνηση στους δρόμους, κάποιους να αθλούνται ή να είναι στα μπαλκόνια τους για να απολαύσουν τον αέρα και τον ήλιο που δεν μπορεί να σου προσφέρει το σπίτι.  Η ώρα μέσα στο σπίτι περνάει πολύ γρήγορα, όταν την αξιοποιείς με σωστό τρόπο. Για αρχή πρέπει όλοι να ασχοληθούμε με ό,τι δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε και με ό,τι μπορεί να μας φανεί χρήσιμο στο μέλλον. Με λίγα λόγια να εμπλουτίσουμε περισσότερο το βιογραφικό μας. Δεύτερον, να ξεκουραζόμαστε κατά την διάρκεια της ημέρας ακούγοντας για παράδειγμα μουσική,για να έχουμε περισσότερη ενέργεια κα

Κάτι λείπει. Μα δεν ξέρω πλέον τι..μην είναι το αίσθημα της ελευθερίας; μην είναι το γέλιο από καρδιάς; Μην είναι η αγάπη και η φιλία; Μην είναι το άγγιγμα, η αγκαλιά και το φιλί; Όλα λείπουν. Μα όλα τείνουν να αντικατασταθούν από μία εικονική πραγματικότητα: σχέσεις, φιλίες, εργασία, εκπαίδευση. Όλοι εγκλωβισμένοι μέσα από μία οθόνη. Ανταλλάσσουν απόψεις, στέλνουν την αγάπη τους από μακριά..αποστασιοποιούνται..μα πριν λίγο καιρό δεν ήταν όλοι απορροφημένοι στις οθόνες τους και δεν άκουγαν τον διπλανό που τους μιλούσε? Τότε είχαν επιλογές, ενώ τώρα έχουν μία και δυσανασχετούν.Μάλλον συνειδητοποίησαν ότι αυτό που τους λείπει δεν βρίσκεται στην οθόνη τους. Ποτέ δεν βρισκόταν εκεί. Ήταν δίπλα τους, μα το είχαν παραμελήσει... Σύνταξη και φωτογραφία: Λευκοθέα Πανούσου

Ένας μήνας φαντάζει για άλλους μία αιωνιότητα, για άλλους περνάει ταχύτατα. Μέσα σε έναν μήνα μπορούν να συμβούν άπειρα γεγονότα που άλλοτε μας συγκλονίζουν, άλλοτε μας ενθουσιάζουν και άλλοτε μας μαθαίνουν πόσο δυνατοί μπορούμε να γίνουμε από την μία μέρα στην άλλη. Ο χρόνος περνάει γρήγορα όταν ασχολούμαστε με ότι αγαπάμε και έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που μας στηρίζουν σε κάθε τρελή   ιδέα μας,   διότι μας αγαπούν. Αλλά και εμείς βρίσκουμε τρόπο να τους δείχνουμε την αγάπη μας... Κάθε μέρα είναι μία δοκιμασία αλλά και δώρο. Περιλαμβάνει προκλήσεις και ευκαιρίες για να σκεφτείς τα λάθη σου, να τα διορθώσεις, να ονειρευτείς, να σκεφτείς ιδέες και τρόπους να τις υλοποιήσεις. Πολλές φορές νιώθουμε αδύναμοι να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που προκύπτουν στην ζωή μας. Η δύναμή μας όμως μπορεί να είναι απύθμενη. Αν πιστέψουμε ακόμη και σε κάτι φαινομενικά ακατόρθωτο μπορούμε να το πετύχουμε, χάρη στην δύναμη που πηγάζει από μέσα μας. Δεν εξαρτώνται βέβαια όλα από εμάς αλλ

Χιονίζει. Όχι μόνο έξω αλλά και στις καρδιές μας.   Χιονίζει και φέρνει τον παγερό αέρα από τα βουνά που σου διαπερνά τα σωθικά.     Η άνοιξη έχει παρέλθει προτού προλάβουμε να την νιώσουμε. Τίποτα δεν θυμίζει άνοιξη. Τα συναισθήματά μας γέρνουν άλλοτε στην μία πλευρά και άλλοτε στην άλλη, όπως σε μία ζυγαριά.   Όλα βρίσκονται σε μία διαφορετική τροχιά. Όλα αλλάζουν. Η κοινωνία, το περιβάλλον, οι άνθρωποι και η ίδια η ζωή. Μα σημασία στο τέλος έχει να πολεμήσουμε τον εχθρό μας: Τον ίδιο μας τον εαυτό που σε κρίσιμες τούτες στιγμές μας βυθίζει σε σκέψεις και μελαγχολία. Χιονίζει αντί να μας υπενθυμίσει την λιακάδα. Μα κάποια στιγμή θα έρθει η άνοιξη... Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου