Με ένα τροχόσπιτο στην παραλία...

Ανάμεσα στα ταξίδια που κάνει ένας άνθρωπος πάντα ξεχωρίζει ένα το οποίο αναζητά διακαώς να το ξαναζήσει κάθε χρόνο. Για μένα αυτό το ταξίδι δεν είναι άλλο από την εξοχή της Συκιάς στην Σιθωνία Χαλκιδικής. 

Δεν είναι μόνο τα μοναδικά τοπία που αντικρίζει κανείς, ούτε ο παλμός του κόσμου που χαλαρώνει και διασκεδάζει με την κάθε ευκαιρία, είναι οι συνειρμοί που κάνουμε, τα συναισθήματα που δημιουργούνται σε αυτό το μέρος, οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε την χαρά των διακοπών και η ανεμελιά... 

Κάτι που μένει αναλλοίωτο κάθε χρόνο σε αυτό το μαγικό μέρος είναι το αδιάκοπο τραγούδι των τζιτζικιών και το δροσερό αεράκι που δροσίζει κυρίως την ψυχή σου και αναδεύει ευχάριστες αναμνήσεις από το παρελθόν. Ο κόσμος στο κάμπινγκ ανανεώνεται, άλλοτε πληθαίνει άλλοτε λιγοστεύει, άλλοτε σου μιλάει άλλοτε είναι σιωπηλός και αφοσιωμένος στην καθημερινότητά του. Άλλωστε εδώ έρχεται για να ξεφύγει από τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης, από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, από τις καθημερινές δραστηριότητες που τον πνίγουν αλλά και από ανθρώπους που του θυμίζουν δυσάρεστες καταστάσεις. Είναι το μέρος που θα σου ανοίξει την όρεξη, θα βελτιώσει την ποιότητα του ύπνου σου και θα σου τονώσει το ηθικό.

 Ο κόσμος του κάμπινγκ συνθέτει ουσιαστικά μια μικρή κοινωνία, έναν μικρόκοσμο στον οποίο χάνεσαι το διάστημα που ζεις εδώ. Ο καθένας ακολουθεί μία συγκεκριμένη καθημερινότητα, πηγαίνει θάλασσα, μαγειρεύει, πλένει τα σκάφη του, βολτάρει. Καθημερινά σχεδόν επισκέπτονται το κάμπινγκ ένας ψαράς και ένας μανάβης που μας εφοδιάζει με φρέσκα ψάρια, πλούσια φρούτα και λαχανικά. Όταν το επιτρέπει ο καιρός και δεν επίκειται κίνδυνος πυρκαγιάς ο κόσμος ψήνει στα κάρβουνα και απολαμβάνει το γεύμα του με τις οικογένειές τους. 

Το πρωί ενδείκνυται για θαλασσοθεραπεία. Όλοι οι παραθεριστές παρατάσσονται στην αμμουδιά, συνομιλούν, χορεύουν, ασχολούνται με θαλάσσια σπορ, παίζουν με τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια, με τα σκυλιά τους και απολαμβάνουν την δροσερή θάλασσα με τα κρυστάλλινα νερά. Κάποιες ώρες είναι τόσο ήσυχα που σε βοηθά να ξαναβρείς τον εαυτό σου, να ιεραρχήσεις τις προτεραιότητες σου και να επαναπροσδιορίσεις τα θέλω σου. Σε αυτό θα βοηθήσει επιπλέον η αποτοξίνωση από το κινητό και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Τα απογεύματα είναι ιδανικά για περίπατο κατά μήκος της θάλασσας. Όσο είναι κλειστό το ίντερνετ και το κινητό στο αθόρυβο η βόλτα αποκτά άλλη αξία, καθώς παύει να σε νοιάζει ο χρόνος, αφουγκράζεσαι την φύση και χάνεσαι στις σκέψεις σου. Στην παραλία της Συκιάς, στον χώρο του πρώην δημοτικού  κάμπινγκ μπορεί να συναντήσετε και περήφανα άλογα να τρέχουν, ενώ όσο σουρουπώνει αξίζει να καθίσετε σε έναν βράχο εκεί κοντά και να ατενίζετε το πέλαγος. 

Το μελανό σημείο της εξοχής βέβαια είναι οι καταιγίδες(ανεμοθύελλα με χαλάζι) που μπορούν να σου χαλάσουν την ηρεμία και την καθημερινότητά σου και να αναγκαστείς να ασχολείσαι με τα υπάρχοντά σου που έχουν μουλιάσει. Αν είστε τυχεροί θα βοηθήσει ο ήλιος να στεγνώσουν σχετικά γρήγορα και δεν θα χάσετε την απογευματινή βόλτα στην θάλασσα. 

Όσο νυχτώνει θα νιώσετε την ψύχρα αλλά θα απολαύσετε την απέραντη σκοτεινή θάλασσα που λαμπυρίζει από τα φώτα και το φως του φεγγαριού. Ο φεγγαρόδρομος, ο έναστρος ουρανός και ο φλοίσβος της θάλασσας συνθέτουν ένα μαγικό τοπίο που θα γαληνέψει και την πιο αγριεμένη ψυχή.

Πολλές εικόνες έχουν χαραχθεί στην μνήμη μου, μεταξύ των οποίων εκείνη που μία οικογένεια (οι γονείς και τα δυο τους παιδιά) είχαν βάλει μουσική στο κινητό και χόρευαν αδιάκοπα στον ρυθμό όλοι μαζί στην παραλία. Ήταν μία τόσο όμορφη εικόνα γεμάτη συναισθήματα, καθώς έδειχνε την ανάγκη για διασκέδαση, την ανεμελιά και την οικογενειακή γαλήνη, κάτι δυστυχώς που δεν βλέπουμε συχνά στην καθημερινή ζωή. 

Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου