ΚΘΒΕ… Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου (27η Ματρίου) διοργάνωσε, όπως κάθε χρόνο, κάποιες εκδηλώσεις, ενώ συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για τους θεατρόφιλους, παρά την δυσχερή οικονομική κατάσταση.
Φέτος, πραγματοποιήθηκε στον χώρο του Βασιλικού η εκδήλωση «Αλληλεγγύη, η εκδίκηση του καλού», όπου 14 ποιητές από την πόλη της Θεσσαλονίκης και 24 ηθοποιοί από το Κ.Θ.Β.Ε., διάβασαν κείμενα που αναφέρονται στους πρόσφυγες ή έχουν μια μικρή σχέση με το προσφυγικό, όπως είναι η εγκατάλειψη και η μοναξιά. Η ίδια εκδήλωση έγινε και στην Αθήνα από ανεξάρτητους καλλιτέχνες στο Green Park, στο πεδίο του Άρεως, προκειμένου να συνδεθούν οι δύο πόλεις με μια κοινή εκδήλωση (ίδιο σενάριο: 14 ποιητές- 24 ηθοποιοί). Την προηγούμενη μέρα έλαβε χώρα ένα θεατρικό παιχνίδι με τα παιδιά των προσφύγων με 3 ηθοποιούς από το Κ.Θ.Β.Ε. στον προσφυγικό καταυλισμό, στα Διαβατά.
Κάθε χρόνο ένας καλλιτέχνης του χώρου γράφει και διαβάζει ένα μήνυμα εορτασμού, πρίν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου. Το έργο αυτό ανέλαβε ο Ρώσος σκηνοθέτης Βασίλιεφ, ο οποίος τόνισε την ανάγκη να επισκέπτεται κανείς το θέατρο, καθώς «το θέατρο μπορεί να πεί τα πάντα», ενώ το διαχώρισε από το «θέατρο των πολιτικών και των ψεύτικων συγκρούσεων».
Το Κρατικό Θέατρο αυτόν τον καιρό ανέβασε δύο παραστάσεις, που απευθύνονται σε νεανικό κοινό: «Το παιδί με την Βαλίτσα» και το «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ». «Το παιδί με την Βαλίτσα», του Βρετανού Μάικ Κένι, ανήκει στην παιδική σκηνή και αναφέρεται στο προσφυγικό ζήτημα πρίν από 12 χρόνια, που ταλανίζει σήμερα όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα. Το «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» είναι ένα γλυκόπικρο κείμενο του Σταύρου Τσιώλη για τη νεολαία: Περιστρέφεται γύρω από δυο κορίτσια που κατεβαίνουν στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν τον ΠΑΟΚ και, τελικά, δεν βλεπουν τον αγώνα, μένουν στο σταθμό Λαρίσης.
Η θεματολογία των παραστάσεων τείνει να είναι επίκαιρη, αλλά όχι με τη στενή έννοια του όρου (δεν μιλούν μόνο για το Προσφυγικό). Τα μεγάλα διαχρονικά έργα όπως μία αρχαία τραγωδία ( Οιδίποδας) ή έργα του Σαίξπηρ, του Τσέχωφ ή του Μπέκετ σχετίζονται με την ανθρώπινη ύπαρξη και με τα προβλήματά της μέσα στους αιώνες, οπότε με αυτήν την έννοια παραμένουν επίκαιρα, καθώς έχουν αγγίξει την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων.
Το θέατρο, την στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει δυσβάσταχτο οικονομικό πρόβλημα, δεν μπορεί να λειτουργεί ερήμην της κοινωνίας. Για αυτόν τον λόγο, προσφέρει πολύ φθηνό ή δωρεάν εισιτήριο. Φέτος εφαρμόστηκε διαφορετική τιμολογιακή πολιτική: κάθε Τετάρτη και Πέμπτη το εισιτήριο είναι 5 ευρώ. 4000 άνεργοι παρακολούθησαν εντελώς δωρεάν τις παραστάσεις με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας . Τα θέατρα, βέβαια, συνεχίζουν να πλημμυρίζονται από κόσμο τις Κυριακές (εισιτήριο 10-13ευρώ), καθώς υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει και το να επικοινωνούν με τους φίλους τους.
Το θέατρο είναι τρόπος «ψυχαγωγίας», εξευγενίζει την ψυχή του ανθρώπου, τον εξυψώνει πνευματικά και καλλιτεχνικά. Δεν αποτελεί διασκέδαση, δεν είναι δηλαδή σπατάλη χρόνου, αλλα δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου. Αξίζει λοιπόν, κάποιες φορές να αντικαταστήσουμε έναν καφέ ή ένα ποτό και να επισκεφτούμε το θέατρο με την παρέα μας.
Σύνταξη: Λευκοθέα Πανούσου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου