Η ζωή μετά την ορκωμοσία…

Όλοι βιάζονται να μεγαλώσουν, να τελειώσουν  το σχολείο, να αποφοιτήσουν επιτυχώς από το πανεπιστήμιο και να ασχοληθούν υπό ιδανικές συνθήκες με το αντικείμενο σπουδής τους. 

 Η μέρα της ορκωμοσίας είναι για τον καθένα ξεχωριστή:  περνούν από μπροστά του εικόνες των φοιτητικών χρόνων: οι ώρες που ξόδευε πάνω από το βιβλίο κατά την διάρκεια της εξεταστικής, τα κόκκινα μάτια μετά από πολλές ώρες αναζήτησης και συγγραφής των απαραίτητων πληροφοριών για μία εργασία, οι συναντήσεις για την εκπόνηση των ομαδικών εργασιών που άλλοτε  κατέληγαν σε συζητήσεις και γέλιο και άλλοτε σε λεκτική διαμάχη. Τα πρόσωπα με τα οποία συναναστράφηκε και θέλει να παραμείνουν στην ζωή του, οι συζητήσεις και όλα τα συναισθήματα που ένιωσε για το κάθε άτομο ξεχωριστά. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και αποτελούν αναμνήσεις που ίσως  θυμάται και μετά από χρόνια. 

Κατά την διάρκεια της τελετής μοιράζεται την χαρά με τα αγαπημένα πρόσωπα που τον τίμησαν με την παρουσία τους, γελάει, συγκινείται, που ήρθε η στιγμή της αποφοίτησής του και στο νου χαράσσονται όλες οι εικόνες της τελετής. 

Το κεφάλαιο «φοιτητικά χρόνια» έχει κλείσει και ξεδιπλώνεται μπροστά του ένα καινούριο, απρόβλεπτο, πιο δύσκολο,  καθώς πλέον δεν θα προστατεύεται από ένα  περιβάλλον, όπως αυτό του πανεπιστημίου.  Αρχίζει να μπαίνει στην διαδικασία να  σκέφτεται  μόνος του τα επόμενα βήματα  που θα τον βοηθήσουν να προχωρήσει και να πετύχει σταδιακά τα όνειρα και τους στόχους που έχει θέσει. Θα μπορούσε να παρομοιαστεί  με έναν μαθητή χορού  που αρχικά ακολουθεί τα βήματα του χοροδιδασκάλου  μέχρι να μάθει στην πορεία τα  βήματα και να χορεύει μόνος του, δίχως την βοήθεια του δασκάλου. 

Ένας τελειόφοιτος Δημοσιογραφίας  φαινομενικά  έχει πολλές διεξόδους, όπως το να εργαστεί σε διάφορα μέσα (εφημερίδες, διαδίκτυο, τηλεόραση , ραδιόφωνο), μέχρι να κάνει μεταπτυχιακό σε κάποιον άλλο κλάδο ή και διδακτορικό, ώστε να διδάσκει, να ακολουθήσει δηλαδή διαφορετικό επάγγελμα από εκείνο που σπούδασε. Εφόσον όμως επιθυμεί να ακολουθήσει δημοσιογραφική καριέρα θα έρθει αντιμέτωπος με εμπόδια και δυσκολίες. Το επάγγελμά του δεν είναι κατοχυρωμένο που σημαίνει ότι μπορεί να του πάρει μία θέση στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση ή σε μία εφημερίδα ένας απόφοιτος Φιλολογίας ή ακόμη χειρότερα ένας εμπειρικός δημοσιογράφος που δεν διαθέτει  την επιστημονική κατάρτιση (η ΕΡΤ για παράδειγμα αναζητά εργαζομένους δίχως απαραίτητα την κατοχή πτυχίου δημοσιογραφίας). 

Η οικονομική κατασταση της χώρας δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την πρόσβαση ενός πτυχιούχου δημοσιογράφου  στον χώρο. Τα άτομα που εργάζονται στα διάφορα μέσα παραμένουν απλήρωτα εδώ και αρκετό καιρό. Όταν χτυπά την πόρτα ενός μέσου ένα άτομο επιστημονικά καταρτισμένο αλλά δίχως εμπειρία του κλείνουν την πόρτα, καθώς το θεωρούν μικρό και άπειρο. Πως θα αποκτήσει όμως την εμπειρία που ζητείται όταν το διώχνουν; Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί (ερασιτεχνικά sites για παράδειγμα) που δέχονται μετα χαράς  την συνεργασία μαζί του, υπό μορφήν πρακτικής, καθώς ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που προέρχονται από ΙΕΚ ή ιδιωτικές σχολές δημοσιογραφίας αλλά αμισθί, προκειμένου να τον εκμεταλλευτούν άπειρα. Στην ουσία επιθυμούν να εργάζεται αρκετές ώρες για ένα άτομο που θα παρουσιάζει το έργο του ως δικό του,  θα εξασφαλίζει κέρδη σε βάρος του, και όλα αυτά γιατί, για την απόκτηση κάποιας εμπειρίας; Δίχως να μπορεί να αποδείξει ότι εργαζόταν στο συγκεκριμένο περιβάλλον με την ιδιότητα του δημοσιογράφου; 

  

Με τέτοια αντιμετώπιση πώς να μην σκέφτεται κάποιος το ενδεχόμενο να συνεχίσει τις σπουδές του ή να εργαστεί στο εξωτερικό;  Βέβαια και εκεί  υπάρχουν δυσκολίες και διαφθορά αλλά σε μικρότερο βαθμό. Η γνώση είναι δύναμη μας έλεγαν οι καθηγητές μας στο σχολείο οπότε όσες περισσότερες γνώσεις και εφόδια αποκτήσουμε με όσα διαβάζουμε και σπουδάζουμε, τόσο πιο δυνατοί θα νιώθουμε και δεν θα μας αποθαρρύνει ο κάθε τυχοδιώκτης που επιθυμεί να πλουτίσει σε βάρος μας να κυνηγήσουμε τα ονειρά μας…

Σύνταξη: Λευκοθέα Πανούσου