Το διαφορετικό δεν είναι αδιάφορο…

Σχόλια και συζητήσεις εξήγειρε το βίντεο της Μαίρης Συνατσάκη με θέμα «είμαι γκέι, είμαι αλβανίδα, είμαι πρόσφυγας» θίγοντας την έλλειψη αποδοχής  των ομοφυλόφιλων, των ξένων αλλά και των προσφύγων στην Ελλάδα, καθώς οι απόψεις διίστανται. 

Αρχικά πόσο δεκτική είναι η χώρα μας απέναντι στους ομοφυλόφιλους; Οι περισσότεροι παραμένουν πιστοί σε συντηρητικές απόψεις και δεν μπορούν να αποδεχτούν τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ανθρώπου πόσο μάλλον αν είναι μέλος της οικογένειας ή της παρέας τους. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσεται και η δήλωση του Γεράσιμου Γιακουμάτου ότι «η ομοφυλοφιλία είναι κολλητική ασθένεια». 

Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί που υπερασπίζονται με υπερβάλλοντα ζήλο τα δικαιώματά τους και θλίβονται με όσους δείχνουν άρνηση να τους δεχτούν ως ίσους και όχι σαν να είναι διαφορετικοί άνθρωποι.  Πόσοι όμως από αυτούς τους υποστηρίζουν πραγματικά και όχι μόνο λεκτικά, δεν ενοχλούνται όταν ακούνε για τις προτιμήσεις τους και θεωρούν φυσιολογικό για παράδειγμα ένας συγγενής ή φίλος τους να ενδιαφέρεται για άτομα του ιδίου φύλου;

 Είναι υποκριτικό να διατυμπανίζει κανείς την ισότητα και στην πράξη να φοβάται να συναναστραφεί με κάποιον γκέι ή να πιστεύει όντως στην ισότητα αλλά να συγκινείται μόνο με την αναφορά στο θέμα προκειμένου να πείσει για την  συμπαράσταση ή την κατανόηση(επίκληση στο συναίσθημα). Η έμπρακτη απόδειξη- το να είσαι δίπλα τους-  και όχι οι υπερβολικές συναισθηματικές εκδηλώσεις ή τα όμορφα λόγια είναι η ουσία του ζητήματος. 

Η νοοτροπία όμως δεν αλλάζει εύκολα και η ελληνική κοινωνία παραμένει αρκετά συντηρητική στο θέμα αυτό. Δεν μπορούν να αλλάξουν εύκολα κάποιες απόψεις από την μία μέρα στην άλλη. Δεν είμαστε παραδείγματος χάρη συνηθισμένοι στην θέα ενός γκέι ζευγαριού που φιλιέται ή αγκαλιάζεται στο πεζοδρόμιο, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαικές χώρες και το οποίο θεωρείται προοδευτικό. Καποιος μπορεί να σοκαριστεί, κάποιος άλλος να μην δώσει σημασία και κάποιος άλλος να το προσπεράσει θεωρώντας το φυσιολογικό. 

Από την άλλη δεν είναι κομψό να προκαλούν και οι ίδιοι με αυτό το θέαμα, δίχως να σημαίνει όμως ότι πρέπει να νιώθουν άσχημα για αυτό που είναι ή νιώθουν ή να περιθωριοποιούνται από το κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι αναγκαίος/επιτρεπτός ούτε ο  γέλωτας, ούτε η ειρωνεία, ούτε η κακία, ούτε και ο φόβος από τους μεν ή τους δε. 

Πολλές σειρές της ελληνικής τηλεόρασης πρόβαλλαν κατά καιρούς ομοφυλόφιλα ζευγάρια προκειμένου να δείξουν πως αποτελούν μέρος της ζωής και της κοινωνίας μας και δεν πρέπει να απομονώνονται. Το Gay pride που πραγματοποιείται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αποτελεί μέρος της προσπάθειας αποδοχής τους αλλά ανταυτού εκλαμβάνεται από τους  περισσότερους, προς το παρόν, ως αστείο θέαμα, καθώς δεν διαθέτει την σοβαρότητα μιάς πορείας διαμαρτυρίας. 

Όσον αφορά τους ξένους ή τους πρόσφυγες κυριαρχεί μια γενικότερη καχυποψία, καθώς  κάποιοι έχουν συνδεθεί με τρομοκρατικές οργανώσεις, δίχως να σημαίνει όμως πως όλοι έχουν πρόθεση να μας βλάψουν και είναι όντως επικίνδυνοι. Το προσφυγικό ζήτημα όμως δεν προσκρούει μόνο στην ξενοφοβία που κυριαρχεί, αλλά και στο ότι η χώρα μας δεν διαθέτει τις εγκαταστάσεις και το περιθώριο να δεχτεί περισσότερους πρόσφυγες, καθώς ταλανίζεται ήδη από μία πληθώρα οικονομικών κατά κύριο λόγο προβλημάτων. 

Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κάνει επιλογές και να ζεί ελεύθερα, δίχως όμως να καταπατά τα δικαιώματα του άλλου.  

Σύνταξη: Λευκοθέα Πανούσου