Καταρράκτες Εδέσσης: ένας επίγειος παράδεισος

Η ορεινή Έδεσσα τυγχάνει να είναι ο γενέθλιος τόπος μου, οπότε πάντοτε αισθανόμουν μία οικειότητα  για το μέρος, όταν αναφερόταν σε συνομιλίες ή το διασχίζαμε με στόχο άλλον προορισμό, δίχως να το έχω εξερευνήσει ή να έχω μείνει εκεί. 

Φέτος λοιπόν, είχα την τύχη να επισκεφτώ τους καταρράκτες της Εδέσσης και πραγματικά μαγεύτηκα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν σε έναν επίγειο παράδεισο. Όσο κατηφόριζες τα πέτρινα κ ολισθηρά σκαλοπάτια ερχόσουν αντιμέτωπος με μικρούς καταρράκτες ενώ δέσποζε το πράσινο τοπίο. 

Το αποκορύφωμα ήταν ο μεγάλος καταρράκτης με το βραχώδες σκηνικό και τις πράσινες κορυφές των δέντρων που μοιάζουν με σταλαγμίτες.  Γύρω από τον καταρράκτη  έχουν τοποθετηθεί παγκάκια για ξεκούραση. Προτού φτάσεις στους καταρράκτες συναντάς στην πόλη διαρκώς πράσινες εκτάσεις με γέφυρες και νερά που κυλούν αδιάκοπα θυμίζοντας τα λουτρά Πόζαρ ή και τις πηγές της Δράμας.

 

 Ο ήχος που κυριαρχεί είναι εκείνος του νερού των καταρρακτών που ρέει άφθονο και ορμητικά αλλά και η μελωδία των τζιτζικιών.

Σύνταξη: Λευκοθέα Πανούσου

*δικές μου φωτογραφίες