Ένας χρόνος γεμάτος αλλαγές...

Ένας χρόνος και κάτι κύλησε από το τέλος των σπουδών μου και την  πιο λαμπρή έως τώρα τελετή της ζωής μου, την ορκωμοσία μου.

Τα άτομα που με τίμησαν σε αυτό το ευχάριστο γεγονός  συνεχίζουν να είναι δίπλα μου με ελάχιστες εξαιρέσεις και σαφώς δεν κρύβω την χαρά μου για αυτό.

 Πέρυσι τέτοιον καιρό συνηθισμένη από το πανεπιστημιακό περιβάλλον αρνιόμουν να δεχτώ την αλλαγή στην καθημερινότητα μου.

Από το φθινόπωρο και μετά κάτι έλειπε... η σχολή, τα μαθήματα, τα άτομά της, η καθημερινότητά μου ως φοιτήτρια. Έπρεπε να βρω νέες ασχολίες και να ξεκινήσω να αναζητάω εργασία- κάποιες απόπειρες απέτυχαν- οπότε άρχισα μαθήματα αγγλικών,  να ανανεώνω το μπλόγκ μου συχνότερα με άρθρα, να γράφω στιχάκια, να κάνω μαθήματα χορού, γυμναστική και να ταξιδεύω.

Προσπαθούσα και προσπαθώ να γεμίζω τον χρόνο μου δημιουργικά. Μπορεί 1 χρόνο μετά να μην εργάζομαι αλλά συνεχίζω να προσπαθώ να αυτοβελτιώνομαι και να εξελίσσομαι όσο το δυνατόν περισσότερο.

 Με αφορμή την  ορκομωσία μίας γνωστής μου από την σχολή φέτος θυμήθηκα τόσο την ορκωμοσία μου όσο και όλα όσα έζησα αυτόν τον χρόνο σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο και δεν τον εκτιμούσα,  ένιωθα ότι δεν προσφέρω κάτι σημαντικό, ήθελα να νιώθω δραστήρια.

Η Θεσσαλονίκη βιώνει κρίση όπως και όλη η χώρα, με αποτέλεσμα οι εργασιακές ευκαιρίες τουλάχιστον στον τομέα που επιθυμώ να ειδικευτώ να είναι ανύπαρκτες, ενώ οι εργασιακές συνθήκες σύμφωνα με κοντινά μου πρόσωπα είναι θλιβερές.

 Πολλές φορές απελπίζομαι και αναρωτιέμαι πότε θα καταφέρω να στηριχτώ στις δικές μου δυνάμεις και στα δικά μου χρήματα, και σε τι τομέα θα εργαστώ εν τέλει, θα είναι άραγε σχετικός με τις σπουδές μου, θα είναι φυσιολογικό το περιβάλλον εργασίας;

 Παρόλα αυτά ο χρόνος αυτός με βοήθησε να ανακαλύψω ακόμη περισσότερο τον εαυτό μου, τα ενδιαφέροντά μου, καινούρια μέρη, τους γύρω μου και να γνωρίσω  καινούριους ανθρώπους.

 Ένα χρόνο μετά χαίρομαι περισσότερο κάθε στιγμή της μέρας μου, δίχως να παραπονιέμαι, εκτιμώ περισσότερο κάποιους ανθρώπους...  έχω αλλάξει αλλά  μόνο όσοι με νοιάζονται πραγματικά το διαπιστώνουν. Δεν αντιμετωπίζω τους γύρω μου με τον ίδιο τρόπο αλλά τον καθένα όπως του αξίζει. Όσοι πάλι δεν με εκτίμησαν ποτέ πραγματικά, παραμένουν μακριά μου.

Υ.Γ Του χρόνου τέτοιο καιρό να έχουν αλλάξει εγώ και η καθημερινότητά μου ακόμη περισσότερο αλλά να μην έχουν αλλάξει τα άτομα που έχω δίπλα μου.

*η φωτογραφία είναι δική μου και η τοποθεσία της η Καλαμαριά

Σύνταξη: Λευκοθέα Πανούσου