Οι πηγές του Αγίου Νικολάου μετά από χρόνια...

Με αφορμή μία ταξιδιωτική εκπομπή της Ερτ3 αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο Ναούσης,  ήρθαν στην μνήμη μου εικόνες από τις ημερήσιες εκδρομές του σχολείου και φέτος μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ την περιοχή μετά από πολλά χρόνια.

Διασχίζοντας την κατάφυτη Νάουσα (92 χλμ περίπου από Θεσσαλονίκη) με τα σπίτια αυστριακού τύπου αξίζει μία στάση για φωτογράφιση στον χώρο θυσίας: Μαγεύεσαι τόσο από το μνημείο που παραπέμπει στην ιστορία με τα γυναικόπεδα που έπεφταν στο ποτάμι για να απαλλαγούν απο τους Τούρκους το 1822, όσο και από τον μεγάλο καταρράκτη με τα ρυάκια που δημιουργούν παραμυθένια ατμόσφαιρα θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό άλλες περιοχές της Μακεδονίας (πηγές Αραβησσού, καταρράκτες Εδέσσης, λουτράΠόζαρ).

 Μετά από 2χλμ συναντά κανείς τον Άγιο Νικόλαο, μία καταπράσινη περιοχή με πηγές, ρυάκια, λιμνούλες και όμορφα σκαλισμένους κορμούς δέντρων. Λόγω Κυριακής αλλά και καλοκαιρίας κατέφταναν συνεχώς νέα κύματα επισκεπτών. Κάποιοι κάθονταν στις ταβέρνες ή στα παγκάκια, άλλοι βόλταραν και άλλοι έκαναν πικνίκ στην φύση. Ένα ζευγάρι νεόνυμφων φωτογραφίζονταν στο ρυάκι μαζί με τον σκύλο τους, πιθανόν παντρεύτηκαν στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου κοντά στις πηγές, ενώ από τις ταβέρνες ακούγονταν τύμπανα, προμηνύοντας το γλέντι του γάμου. Στην λιμνούλα ορισμένες χήνες και πάπιες πλησίαζαν για να τις ταΐσεις.

 

Το μελανό σημείο ήταν οι ταβέρνες (φημίζονται για την πέστροφα), καθώς οι σερβιτόροι δεν στάθηκαν ικανοί να μας εξυπηρετήσουν-δεν μας έδιναν σημασία δίνοντας προτεραιότητα μόνο στις μεγάλες παρέες-έχουν αναλογιστεί πόσους πελάτες έχουν χάσει με αυτήν την συμπεριφορά; μάλλον δεν τους ενδιαφέρει...

 

Τι άλλαξε απο την τελευταία φορά; κάποια μαγαζιά έχουν κλείσει αλλά το τοπίο παραμένει εξίσου σαγηνευτικό και γαλήνιο. Οι άνθρωποι έδειχναν χαλαροί και χαρούμενοι. Μέσα στο δάσος ακούγονταν μόνο κελαηδίσματα πουλιών και το τρεχούμενο νερό.

 *δικές μου φωτογραφίες

Σύνταξη: Λευκοθέα Πανούσου