Ίνσταγκραμ: γνώση ή ναρκισσισμός;

Ολοένα και αυξάνεται το κοινό του ίνσταγκραμ, χάρη στις δυνατότητες που προσφέρει, αλλά και στο γεγονός ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας και των σόσιαλ μίντια.

 Ποιος δεν διαθέτει Facebook ή και Instagram πλέον; Τα κοινωνικά δίκτυα είχαν( και έχουν) σκοπό να δια-συνδέσουν ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου, ώστε να επικοινωνούν, να μοιράζονται ιδέες, φωτογραφίες, βίντεο σε ένα εικονικό περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια όμως, έχουν αποκτήσει και έναν πιο επαγγελματικό χαρακτήρα. 

Όλες οι δημοσιογραφικές ιστοσελίδες αναρτούν άρθρα (φέισμπουκ) ή και φωτογραφίες (ίνσταγκραμ), ώστε να προβάλλουν μέρος της δουλειάς τους. Έχει αυξηθεί η λεγόμενη συμμετοχική δημοσιογραφία, καθώς μπορεί  κάθε πολίτης να σχολιάζει άρθρα, απόψεις, να συμφωνεί ή να διαφωνεί με άλλα άτομα και να υπάρχει πολυφωνία. Κάθε επαγγελματίας έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει προσωπική σελίδα-ομάδα και να προβληθεί, στοχεύοντας σε ένα συγκεκριμένο κοινό. 

Το φεισμπουκ όμως έχει δει σημαντική πτώση στο κοινό του μετά από τα σκάνδαλα της διαρροής προσωπικών δεδομένων των χρηστών. Το ίνσταγκραμ από την άλλη(ιδίου ιδιοκτήτη) βλέπει σημαντική άνοδο. Ο λόγος είναι απλός. Βασίζεται κυρίως στην ανάρτηση φωτογραφιών και βίντεο, άρα στην αμεσότητα και την ζωντάνια που μπορεί να προσφέρει για παράδειγμα, μόνο η τηλεόραση. Οι φωτογραφίες-βίντεο μπορούν να συνοδευτούν από σύντομο κείμενο ή και χάς ταγκς (λέξεις που παραπέμπουν σε κάποιες άλλες σελίδες με παρόμοιο θέμα και ενδιαφέρον). 

Ανάλογα με το επάγγελμα ή τα ενδιαφέροντα σου δημιουργείς μία σελίδα και προσελκύεις άτομα-φίλους που ενδιάφερονται για το έργο σου. Στην ουσία σχηματίζονται  ολόκληρες κοινότητες από όλο τον κόσμο, οι οποίες μπορούν είτε να εκφράζουν απλώς ότι τους αρέσει μία δημοσίευση ή και να σχολιάζουν δημιουργώντας τροφή για σκέψη. Αυτή είναι η θετική του πλευρά. Προσφέρει ένα περιβάλλον, στο  οποίο μπορεί κανείς να μάθει και να αντικρίσει μέρη και ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας και νοοτροπίας. Είναι ένας καλός τρόπος να προβληθεί κανείς επαγγελματικά χάρη στην ταχύτητα, με την οποία διαδίδονται οι ιδέες και στο μεγάλο κοινό που διαθέτει.

 Δυστυχώς όμως υπάρχουν και τα κακώς κείμενα. Εκείνοι που  διαθέτουν κάποια σελίδα στο ινσταγκραμ ίσως γνωρίζουν εκείνους τους ενοχλητικούς άγνωστους ‘φίλους’ που δεν σε προσεγγίζουν λόγω του έργου σου αλλά για να σε γνωρίσουν καλύτερα ή ακόμη χειρότερα επειδή διαθέτουν ένα οικονομικό πρόβλημα, το οποίο πρέπει να τους λύσεις εσύ. 

Επιπλέον πολλοί χρήστες του ίνσταγκραμ προσπαθούν μέσα από την συνεχή προβολή του εαυτού τους να γίνουν διάσημοι (οι λεγόμενοι ναρκισσιστές) ή το αντιμετωπίζουν ως έναν τόπο γνωριμιών  και  προβάλλονται με χυδαίο-ανήθικο τρόπο, δίχως να ενδιαφέρονται αν η διασημότητα είναι αρνητική.  Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο χάος που κυριαρχεί στο διαδίκτυο και κατεπέκτασην στα κοινωνικά δίκτυα, στην έλλειψη κανόνων και περιορισμών αλλά και στον ηθικό ξεπεσμό που μαστίζει όλο τον κόσμο. 

Τίποτα δεν είναι πλέον ντροπή, ούτε καν η δημοσίευση προσωπικών στιγμών που θα έπρεπε να είναι μόνο ιδιωτικές.  Έχει χαθεί η έννοια του καλού γούστου και της καλής αισθητικής. Ναι μεν δεν πρέπει να νιώθει κανείς ανασφάλεια για το σώμα του αλλά αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι πρέπει να το κοινοποιεί δημοσίως. 

Το ίνσταγκραμ είναι σαφώς ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί και περαιτέρω. Για παράδειγμα ναι μεν μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις, αλλά το κείμενο που το συνοδεύει θα έπρεπε να είναι μεσαίας έκτασης και όχι τόσο σύντομο όπως τώρα.  Με αυτόν τον τρόπο από την μία δεν θα κουράζει αλλά από την άλλη θα δίνει περισσότερες χρήσιμες πληροφορίες. Τέλος, θα έπρεπε να ελέγχεται το περιεχόμενο προς δημοσίευση, διότι κάποιες δημοσιεύσεις  ξεπερνούν κάθε όριο…

Σύνταξη+ φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου

*προσωπικό φωτογραφικό υλικό αναρτημένο και στο επαγγελματικό μου προφίλ στο ίνσταγκραμ