Η φύση στα χρόνια του κορωνοϊού...

Μπορεί να είμαστε όλοι σε καραντίνα, αλλά κανείς δεν μας εμποδίζει να ταξιδέψουμε νοερά.  Για τους λάτρεις της φύσης ενδείκνυται η λίμνη της Δοϊράνης, που βρίσκεται στα σύνορα με το ΠΓΔΜ, λίγο μετά το Κιλκίς.

Ήταν φθινόπωρο και όμως ήταν μία ηλιόλουστη μέρα. Δεν είχε κόσμο, παρά την ομορφιά της. Ηταν μοναχική όπως θα είναι και τώρα. Τότε είχε απλώς ηρεμία. Όλοι προτιμούσαν πολυσύχναστα μέρη, μαγαζιά πλημμυρισμένα από κόσμο, γεμάτα εστιατόρια, θόρυβο. Όλα σε υπερβολικό βαθμό. Πλέον οι παραπάνω εικόνες αποτελούν παρελθόν.  Όλοι τις αναπολούν με χαμόγελο και με θλίψη ταυτόχρονα, καθώς δεν μπορούν να τις ζήσουν αυτήν την στιγμή. 

Λίγες μέρες πριν αντικρίζαμε κλειστές καφετέριες και εστιατόρια. Κάπου στο βάθος ζωντάνευε η εικόνα από το παρελθόν- να γελάμε με την παρέα μας στις καφετέριες των Λαδάδικων και να συζητάμε τις καθημερινές μας ανησυχίες. Πλέον δεν τα βλέπουμε ούτε από μακριά. Τα αναπολούμε, τα συζητάμε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και προσπαθούμε να περάσουμε εποικοδομητικά την ώρα μας μέσα στο σπίτι. Οι εικόνες μας δεν ανανεώνονται από το εξωτερικό περιβάλλον, περιορίζονται στις ασχολίες μας μέσα στο σπίτι. 

Μήπως τελικά όλα αυτά που ζούσαμε ήταν μία ουτοπία, νομίζοντας ότι ζούμε σε μία δυστοπική κοινωνία; Μήπως τα θεωρούσαμε όλα δεδομένα και τείναμε να βλέπουμε μόνο τα αρνητικά που συμβαίνουν γύρω μας; Διότι πλέον μιλούμε καθαρά για μία δυστοπική κοινωνία, στην οποία ο κόσμος ζει υπό καταπίεση.  Ο πολίτης δεν μπορεί να βγεί μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο αν δεν δηλώσει τον «προορισμό» του στο χαρτί. Ζεί με τον φόβο ότι θα αρρωστήσει εκείνος ή κάποιο μέλος της οικογένειάς του, αν έρθει σε επαφή με κάποιον φορέα του ιού, που δεν γνωρίζει αν είναι θετικός ή όχι. Βλέπει ειδήσεις και μιζεριάζει, διότι όλοι μιλούν για έναν αόρατο εχθρό. 

Δεν μπορείτε να επισκεφτείτε την λίμνη όσο απαγορεύεται η κυκλοφορία, αλλά μπορείτε να την έχετε στο πίσω μέρος του νου ως επιλογή και μόλις σας επιτραπεί η έξοδος να την επισκεφτείτε με την πρώτη ευκαιρία. Από την μία πλευρά θα συναντήσετε αποψιλωμένα δέντρα και από την άλλη παραμυθένιο δάσος. Δείχνει ξεχασμένη από τον κόσμο. Διαθέτει μικρές ξύλινες γέφυρες κρυμμένες σχεδόν πίσω από την πυκνή βλάστηση, κομμένους κορμούς δέντρων μέσα στην λίμνη και ένα εγκαταλελειμμένο κιόσκι για να ξεκουράζεται ο επισκέπτης και να ατενίζει την περιοχή, όπως και τα χωριά της άλλης πλευράς.Οι μόνοι επισκέπτες εκτός από τους θαμώνες της ταβέρνας είναι οι οδηγοί φορτηγών που περνούν τα σύνορα για να μεταφέρουν το φορτίο τους στην γείτονα χώρα, και κάποια είδη πτηνών που πετούν αμέριμνα.

 Σε περίπτωση που νιώθετε ότι το ταξίδι σας δεν τελείωσε ακόμη είναι ευκαιρία να κατευθυνθείτε προς την λίμνη Κερκίνη στις Σέρρες. Στην διαδρομή θα διασχίσετε χωριά που δείχνουν ακατοίκητα, ερημωμένα με το πέρασμα του χρόνου. Στο χωριό της Κερκίνης  ορισμένοι επισκέπτες  μπορούν να κάνουν βόλτες με τα καραβάκια και να απολαύσουν την απόλυτη γαλήνη της λίμνης.

 Η λίμνη της Δοϊράνης ανήκει στα μέρη που μένουν αναξιοποίητα, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών στο μέλλον, διότι καταφέρνει να διατηρεί την ηρεμία που επιθυμεί να βρει κανείς στην φύση.

 Το μήνυμα που κυκλοφορεί, όσον αφορά τον Τουρισμό το τελευταίο διάστημα είναι «Μείνετε σπίτι τώρα, για να μπορείτε να ταξιδέψετε στο μέλλον». Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μείνουμε σπίτι και  υγιείς εμείς και οι γύρω μας, ώστε να μπορέσουμε μελλοντικά να πραγματοποιήσουμε τις σύντομες ή μακρινές διαδρομές που ονειρευόμαστε. 

Τέλος, το μόνο θετικό της όλης κατάστασης είναι ότι λόγω της απουσίας κόσμου τα αστικά και τα φυσικά τοπία παραμένουν καθαρά. Κανείς δεν αφήνει τα απορρίμματα του, κανείς δεν καταπατά την γη. Καιρός να αναλογιστούμε τα λάθη μας και ως προς το περιβάλλον και τον τουρισμό, που έχουν πληγεί από την ανευθυνότητα των ανθρώπων και να σκεφτούμε το επόμενο ταξίδι μας για να αναθαρρήσουμε..

Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου