Η Σκιάθος 7 χρόνια μετά…

 

Η Σκιάθος είναι από τα νησιά που παραμένουν ακόμη και σε εποχή κορωνοϊού  ζωντανά και όμορφα, με αμμώδεις κυρίως παραλίες, βραχονησίδες κατά μήκος του πελάγους, με κοσμοπολίτικη χώρα και εκκλησάκια κρυμμένα στα πεύκα.

Με μία πρώτη ματιά ο δρόμος στο λιμάνι  που οδηγεί στο αεροδρόμιο  με τα μαγαζιά που διαδέχονται  το ένα το άλλο έχει αλλάξει. Πολλά νυχτερινά μαγαζιά έχουν κλείσει λόγω προστίμου που τους έχει επιβληθεί για μη τήρηση των μέτρων προστασίας για τον κορωνοϊό, άλλα έχουν κλείσει λόγω οικονομικών προβλημάτων που επέφερε η καραντίνα και κάποια έχουν μετατραπεί σε εστιατόριο -ταβέρνα, προκειμένου  να επιβιώσουν. Παρόλα αυτά ο δρόμος αυτός παραμένει ζωντανός, καθώς πλήθος κόσμου επισκέπτεται τα μαγαζιά που είναι μπροστά στο κύμα που σκάει και με τα φώτα το βράδυ το περιβάλλον γίνεται ακόμη πιο ατμοσφαιρικό.  Θα βρείτε καλό ψάρι, κρέας, πίτσα και μακαρονάδες, αλλά με λίγο τσιμπημένες τιμές. Παρόλα αυτά αξίζουν την επίσκεψή σας έστω και μία φορά. Εφόσον ακολουθήσετε τον δρόμο του αεροδρομίου θα αντικρίσετε την λιμνοθάλασσα του Αγίου Γεωργίου, όπως και το εκκλησάκι, απ’όπου προήλθε το ονομά της και λίγο πιο πέρα ένας κόκκινος χωματόδρομος θα σας οδηγήσει σε μία απομονωμένη παραλία ονόματι Ξάνεμος.

 

Αμέσως επόμενη στάση αποτελεί αδιαμφισβήτητα η κοσμοπολίτικη χώρα, με την πλημμυρισμένη από μαγαζιά οδό Παπαδιαμάντη, όπου θα βρείτε σουβενίρ, ρούχα, φαγητό, γλυκά, στενά πλακόστρωτα δρομάκια, αλλά και το σπίτι όπου γεννήθηκε και πέθανε ο σημαντικός πεζογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Για ποτό αξίζει να βρείτε μία ταράτσα με θέα στο πέλαγος που προσφέρει δροσιά. Άλλα σημαντικά αξιοθέατα είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου- το ρολόι, όπου θα φτάσετε μετά από λίγη ανηφόρα, αλλά θα αντικρίσετε την θέα της χώρας από ψηλά. Στο λιμάνι βρισκεται επίσης το λεγόμενο Μπούρτζι, μία κατάφυτη νησίδα που χωρίζει το λιμανι στα δυο, ενώ υπήρχε εκεί ενετικό κάστρο, του οποίου σήμερα σώζονται μόνο ίχνη τειχών. Σήμερα λειτουργεί στο σημείο εκείνο καφετέρια με θέα, υπάρχει το κτίσμα δημοτικού σχολείου, η προτομή του Α. Παπαδιαμάντη όπως και ανοιχτό θέατρο στην αυλή του.

Αφού τελειώσει η περιήγηση στην χώρα μπορείτε να ακολουθήσετε αρχικά τον δρόμο που οδηγεί στις φημισμένες Κουκουναριές, την αμμουδερή παραλία μέσα στο πευκόδασος, η οποία φημίζεται και για τα θαλάσσια σπορ. Η περιοχή θεωρείται προστατευόμενη, για την χλωρίδα (πεύκα) και πανίδα της(διάφορα είδη πτηνών), ενώ διαθέτει  λιμνοθάλασσα, την οποία μπορείτε να προσεγγίσετε με τα πόδια μέσα από ένα μονοπάτι χωματόδρομου.

  Άλλες γνωστές παραλίες σε αυτόν τον δρόμο είναι ο Βρωμόλιμνος κυρίως για νέους και ο τρούλος για οικογένειες. Αυτές τις παραλίες μπορείτε να τις επισκεφτείτε και με το τοπικό λεωφορείο, αλλά εφόσον διαθέτετε μέσο μεταφοράς (μηχανάκι ή τζιπ κατά προτίμηση) επιβάλλεται να κατευθυνθείτε στα βόρεια του νησιού, στην κρυφή άμμο, στην παραλιά Ελιάς, στο Μανδράκι και στον Άγγιστρο, όπου το τοπίο είναι πιο εξωτικό και οι παραλίες πιο ήρεμες.  

Αν ακολουθήσετε τον χωματόδρομο μετά την παραλία του Αγγίστρου θα αντικρύσετε ανάμεσα στα πυκνά δέντρα κάποια ανοίγματα, απόπου ξεπροβάλλει από ψηλά η λιμνοθάλασσα των Κουκουναριών, περικυκλωμένη από την θάλασσα.

 

Αξίζει επίσης να επισκεφτείτε τα εκκλησάκια και τις μονές που είναι διασκορπισμένες στο νησί και θεωρούνται πολιτιστικά μνημεία. Στην εκκλησία της Εικονίστριας ή κουνίστρας(δυτικά του νησιού) - ονομάζεται έτσι λόγω της παράδοσης, σύμφωνα με την οποία η εικόνα της Παναγίας ήταν κρεμασμένη σε ένα πεύκο και κουνιόταν- θα παρατηρήσετε ότι οι αγιογραφίες στο εσωτερικό της είναι μαυρισμένες λόγω των απρόσεκτων πιστών που καίνε πλήθος κεριών μέσα στην εκκλησία κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας. Όπως αναφέρει σε ποίημα του ο Α.Παπαδιαμάντης «Εσύ σαι η μόνη Παναγία Κουνίστρα, που εφανερώθης στης Σκιάθου το νησί, είς δένδρον πεύκου επάνω καθημένη, και αιωρουμένη  εις τερπνήν αιώραν, όπως αι κορασίδες συνηθίζουν.

 

 Κοντά σε αυτήν θα βρείτε την παραλία Ασέληνο,  η οποία βαθαίνει απότομα, αλλά προφέρει βραχώδες σκηνικό. Στα δυτικά του νησιού κοντά στην μονή θα βρείτε επίσης το καταφύγιο σκύλων της Σκιάθου, το οποίο ξεκίνησε το 1995 με πρωτοβουλία των ντόπιων, ενώ αργότερα εγκατέλειψαν την προσπάθεια και συνεχίζεται σήμερα με υπεύθυνες κάποιες ξένες κυρίες σε συνεργασία με μία γερμανική, δανική και αγγλική  ομάδα που δίνουν τα ζώα για υιοθεσία σε αυτές τις χώρες. 

 

Μία άλλη μονή που μπορείτε να επισκεφτείτε είναι της Θεοτόκου Κεχριάς. Αφού αφήσετε το μέσο μεταφοράς σας στην άκρη του δρόμου θα πρέπει να κατηφορίσετε για περίπου 1 χιλιόμετρο χωματόδρομο για να την δείτε κρυμμένη μέσα στο δάσος και με θέα στην θάλασσα. Στην διαδρομή θα συναντήσετε πιθανόν και κατσίκια της περιοχής, που τρομάζουν με την παρουσία ανθρώπων. Λίγο πριν θα συναντήσετε το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, ενώ μπορείτε να καθίσετε σε ένα από τα μαγαζιά που έχουν την προνομιακή θέα της χώρας. Ο δρόμος μπορεί να είναι πολύ κουραστικός, αλλά μία στάση στον δρόμο την ώρα του ηλιοβασιλέματος θα σας αποζημιώσει: στο σημείο αυτό τα δέντρα δεν κρύβουν το  τοπίο, στο οποίο τα βουνά και τα βράχια αγκαλιάζουν την θάλασσα η οποία δείχνει να  ενώνεται με τον ουρανό.  Λίγο πιο ψηλά θα συναντήσετε την μονή της Ευαγγελίστριας, στην οποία λειτουργεί και μουσείο. 

 

Μετά από δύσκολες ανηφόρες και χωματόδρομο με πέτρες θα φτάσετε επίσης στον ναό του Αγίου Χαραλάμπους. Στην διαδρομή θα βρείτε μόνο ένα γαϊδουράκι να περιμένει το φαγητό του με αγωνία. Ένα ακόμη όμορφο εκκλησάκι είναι των Αγίων Αποστόλων στο οποίο θα φτάσετε από τον ίδιο χωματόδρομο. 

 

Το σημαντικότερο όμως αξιοθέατο του νησιού δεν είναι άλλο από το Κάστρο , είτε μέρα είτε κατά το σούρουπο. Χτισμένο τον 14^ο αιώνα ως οχυρό άμυνας από τους πειρατές. Η διαδρομή είναι απότομη με χωματόδρομο, πλακόστρωτο και στενό δρόμο για περίπου 2 χλμ. Στην συνέχεια ακολουθώντας ένα άχαρο μονοπάτι θα ανεβείτε στο κάστρο και θα αρχίσετε την περιήγηση. Το τοπίο είναι σαγηνευτικό. Ένας βράχος καταμεσής του πελάγους, με απομεινάρια τείχους, στον οποίο έχτισαν 400 σπίτια, 20 εκκλησάκια, πηγάδια, ενώ επί Τουρκοκρατίας χτίστηκε τζαμί και τούρκικο διοικητήριο. Τα περισσότερα μπορεί να είναι μισογκρεμισμένα, αλλά η θέα είναι απολαυστική. Το κάστρο διαθέτει και απομονωμένη παραλία την οποία θα δείτε από ψηλά, ενώ στο υψηλότερο σημείο του κάστρου θα έχετε θέα σε έναν ορμίσκο-σπηλιά που θα σας κόψει την ανάσα. Το κάστρο χρήζει οπωσδήποτε συντήρησης, λόγω της δυσκολίας στην πρόσβαση και των εκκλησιών που δείχνουν εγκατάλειψη. 

 

Ελλάδα – η χώρα που αφήνει πόσα πανέμορφα μέρη να παρακμάζουν με την πάροδο του χρόνου, ενώ θα μπορούσε να έχει αμέτρητους επισκέπτες και θαυμαστές που θα εκτιμούσαν παραπάνω τα μνημεία του πολιτισμού μας! Οι επισκέπτες ήταν λίγοι για την σημασία που έχει το κάστρο στην εξέλιξη της ιστορίας του νησιού, διότι οι ίδιοι οι ντόπιοι δεν το έδιναν την σημασία που του αξίζει. Παραταύτα γίνονται πλέον προσπάθειες αναστήλωσης και ορισμένα έργα αποκατάστασης, όπως αυτό της κινητής ξύλινης γέφυρας, που επέτρεπε την είσοδο στο κάστρο.  

 

Μετά το κάστρο είναι ευκαιρία να ρεμβάσετε την θέα από το εκκλησάκι του Αγίου Αλεξάνδρου, το οποίο είναι κυκλαδίτικου τύπου και να καθίσετε για να ξεκουραστείτε, διότι ο δρόμος της επιστροφής είναι δύσκολος. Η μυρωδιά όμως του πεύκου, ο ήχος των τζιτζικιών και οι αμέτρητες εικόνες του θαλασσινού βραχώδους τοπίου θα σας βυθίσουν σε όμορφες σκέψεις. 

 

Κάπως έτσι τελείωσαν οι 7 μέρες στην Σκιάθο. Μετά από 7 χρόνια δεν άλλαξε τόσο το σκηνικό όσο αλλάζει η οπτική μας με τα χρόνια. Όσο πιο παρατηρητικοί γινόμαστε τόσες περισσότερες ομορφιές και λεπτομέρειες βλέπουμε, τις οποίες θα θυμόμαστε και μετά από πολλά χρόνια. 

 

Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου