Φόβος και αγωνία με το lockdown 2;

 

Ορισμένες πόλεις βιώνουν εδώ και τρεις εβδομάδες το δεύτερο καθολικό lockdown,  προκαλώντας ισχυρότερες αντιδράσεις από την προηγούμενη καραντίνα λόγω των μεγαλύτερων οικονομικών και ψυχολογικών επιπτώσεων στην ζωή μας.

Πέρασαν 6 μήνες από την προηγούμενη καραντίνα. Αυτοί οι 6 μήνες απείχαν μακράν από την κανονικότητα στην οποία βρισκόμασταν πριν από την εμφάνιση του «αόρατου εχθρού», αλλά τουλάχιστον υπήρχε κάποιου είδους κίνηση στα μαγαζιά, στα θέατρα, στα ξενοδοχεία. Λειτουργούσαν τα σχολεία, κάποιοι εργαζόμενοι επέστρεψαν στις δουλειές τους, κάποιοι άλλοι συνέχισαν να εργάζονται από το σπίτι. Υπήρχε η  δυνατότητα ταξιδιού, αλλά με ατομική ευθύνη και προσοχή. Υπήρχε η δυνατότητα βόλτας δίχως την αποστολή sms.  Όσοι σέβονταν τον εαυτό τους και τους γύρω τους τηρούσαν τα μέτρα και τους κανόνες υγιεινής, όποιο μέρος και αν επισκέπτονταν.

Πολλοί ήταν εκείνοι που αντέδρασαν με το άνοιγμα των συνόρων της χώρας μας το καλοκαίρι και δικαίως όπως αποδείχθηκε, καθώς η εισροή ξένων τουριστών και η χαλάρωση των μέτρων σε όλους τους χώρους συνωστισμού κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, αλλά και μετά οδήγησε στην δεύτερη καραντίνα. Αυτοί οι 6 μήνες «επιστροφής στην κανονικότητα» θα έπρεπε να αξιοποιηθούν σωστά  από τους πολιτικούς ιθύνοντες, ενισχύοντας  τα νοσοκομεία με ειδικές κλίνες, κατάλληλο εξοπλισμό και εξειδικευμένο προσωπικό. Θα έπρεπε να  θέσουν σε λειτουργία καινούρια λεωφορεία (ειδικά για την Θεσσαλονίκη που πάσχει από σωστά ΜΜΜ), καθώς τα τωρινά πλημμύριζαν από κόσμο με τους επιβάτες να μην μπορούν να τηρήσουν κανένα μέτρο απόστασης, λόγω ελλειπών δρομολογίων, και με την πληρότητα να βρίσκεται στο 100% την στιγμή που τα μαγαζιά και οι χώροι εκπαίδευσης ή πολιτισμού  τηρούσαν αριθμό ατόμων αναλόγως των τετραγωνικών τους. Πρόκειται για παράνοια όλο αυτό που ζούσαμε και ζούμε, καθώς σε ορισμένους χώρους τηρούνταν μέτρα και σε κάποιους άλλους ο ένας ήταν στην κυριολεξία πάνω στον άλλο.

Στην πρώτη καραντίνα υπήρχε η δικαιολογία ότι είχαμε να αντιμετωπίσουμε μία άγνωστη κατάσταση, την οποία διαχειριστήκαμε με σωστό τρόπο, για αυτό άλλωστε επαινεθήκαμε και από τα ξένα ΜΜΕ. Η αφέλεια και η ανευθυνότητα όμως των ιθυνόντων που έσπευσαν να βοηθήσουν τους επιχειρηματίες του τουριστικού κλάδου και να χαλαρώσουν σε μεγάλο βαθμό τα μέτρα μέσα στο καλοκαίρι μας έφερε για άλλη μία φορά σε αδιέξοδο. Αφέλεια, διότι την στιγμή που οι επιστήμονες τόνιζαν ότι θα υπάρξει ένα νέο κύμα το φθινόπωρο οι πολιτικοί ιθύνοντες σφύριζαν αδιάφορα και νόμιζαν ότι θα εξαλειφθεί ο ιός μέσα στο καλοκαίρι λόγω των υψηλών θερμοκρασιών. Ανευθυνότητα διότι δεν προετοιμάστηκαν, όπως θα έπρεπε, τόσους μήνες, ώστε να αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα το νέο κύμα και φτάσαμε στο lockdown 2. Οι περισσότερες δραστηριότητες- αν όχι όλες- έχουν παγώσει. Τα νοσοκομεία αναβάλλουν σοβαρά χειρουργεία άλλων σοβαρών νοσημάτων για να θεραπεύουν ασθενείς με covid19, για τους οποίους δεν είναι καταλλήλως εξοπλισμένοι. Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν με άπειρες τεχνικές δυσκολίες να κάνουν μάθημα σε ψηφιακές σχολικές τάξεις. Κάποιοι εργαζόμενοι απολύθηκαν, κάποιοι περιμένουν με αγωνία το επίδομα, καθώς βρίσκονται σε αναστολή εργασίας, κάποιοι εργάζονται εξαποστάσεως και ελάχιστοι στα γραφεία τους ανησυχώντας μην ασθενήσουν. Κάποιοι παραμένουν άνεργοι με αλάχιστες ευκαιρίες και προοπτικές. Όλοι οι κλάδοι έχουν πληγεί αλλά η αγανάκτηση για την συνέχιση της καραντίνας και για την αυστηροποίηση των μέτρων μεγαλώνει συνεχώς. Δεν είναι τυχαίες οι πορείες διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκαν κατά του καθολικού  lockdown, αλλά και σε συζητήσεις μεταξύ φίλων στα σόσιαλ μίντια διαφαίνεται ο εκνευρισμός και τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που περνάμε όλοι μας κλεισμένοι για δεύτερη φορά στο σπίτι. Οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε ότι όλοι φοβόμαστε περισσότερο από την προηγούμενη φορά, διότι ακούμε συνεχώς γνωστούς μας να το περνούν ή να το έχουν περάσει άλλοτε ελαφριά και άλλοτε πιο βαριά.

 Στο τέλος θα συνηθίσουμε να μην βγαίνουμε στον ήλιο, που χρειάζεται ο οργανισμός μας και η ψυχή μας, να μην πηγαίνουμε στην δουλειά, αλλά να τους συναντάμε όλους διαδικτυακά και να είμαστε και ευχαριστημένοι, να παραγγέλνουμε μέσω ίντερνετ και να μην βλέπουμε κανέναν άνθρωπο δια ζώσης πέραν των συγκατοίκων μας. Συνηθίζονται αυτά; Όχι γνωρίζοντας ότι κάποιοι κυκλοφορούν ελεύθεροι (δίχως sms) μεταξύ των δήμων, των νομών και των χωρών, διότι διαθέτουν εξουσία, ενώ οι υπόλοιποι πρέπει να υπακούμε για να μην μας επιβληθεί πρόστιμο. 

 

Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου