Ανασκόπηση του 2020: μία αξέχαστη χρονιά...

 Το 2020 φτάνει στο τέλος του προκαλώντας περισσότερο χαρά που φεύγει, καθώς μας έφερε από ασθένεια μέχρι και φυσικές καταστροφές, αλλά τουλάχιστον έμαθε ο καθένας μας να προσαρμόζεται σε νέες συνθήκες, προκειμένου να επιβιώσει..

Κάθε χρόνο κάνω  ανασκόπηση της χρονιάς που περνάει. Φέτος αναρωτιόμουν τι θετικό μπορεί να είχε αυτή η χρονιά, διότι είναι πραγματικά  πλημμυρισμένη από αρνητικά γεγονότα. 

Το 2020 ξεκίνησε φυσιολογικά , όπως κάθε άλλη προηγούμενη χρονιά, με τα γνωστά προβλήματα αλλά με θετικούς οιωνούς. Όλα όμως άρχισαν να ανατρέπονται  περίπου τον Φεβρουάριο με τους δημοσιογράφους να μιλούν για έναν αόρατο εχθρό. Ακόμη θυμάμαι με πόση προσήλωση  ακούγαμε στην δουλειά τον κ.Τσιόδρα και πόσο ανυποψίαστοι ήμασταν για το τι μέλλει γενέσθαι. Έτσι στις αρχές Μαρτίου ξεκίνησε η πρώτη καραντίνα, που κράτησε 2.5 μήνες. Όταν επιστρέψαμε στις καθημερινές μας ασχολίες όμως, τίποτα δεν ήταν το ίδιο, διότι ο ιός δεν είχε φύγει-έπρεπε να εξουδετερωθεί με το πολυπόθητο εμβόλιο. Παντού έπρεπε να τηρούνται μέτρα, που πολλοί αμελούσαν, ενώ η υπερβολική χαλάρωση το καλοκαίρι,  μας στοίχισε την ελευθερία μας για άλλη μια φορά.  Είμαστε σε δεύτερη καραντίνα εδώ και 1.5 μήνα και ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτα μέχρι να εμβολιαστεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Μέσα στο 2020 λοιπόν αναμένεται να αρχίσει ο εμβολιασμός των ευπαθών ομάδων και των ομάδων υψηλού κινδύνου, δίχως να μας εξασφαλίζει κανείς την επιτυχία του. Όλοι πλέον προσπαθούν να μας πείσουν ότι σε λίγους μήνες θα τελειώσει ο εφιάλτης και θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας που έχουμε ξεχάσει ποια ήταν ακριβώς. 

Ας μην μιλήσουμε και για τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, τους τυφώνες και όλα τα υπόλοιπα προβλήματα-(ανεργία, ψυχολογικά προβλήματα από τον εγκλεισμό)  που ταλάνισαν τον κόσμο. Εικόνες θλίψης από άπειρους νεκρούς, από ασθενείς με άλλα νοσήματα που έχουν αφεθεί στο έλεος του θεού, από το ιατρικό προσωπικό που παλεύει με τα θηρία, από εργαζομένους σε είδη πρώτης ανάγκης που έχει πιεστεί και κουραστεί, όπως είναι λογικό, επιχειρηματίες που αμφιβάλλουν αν θα  καταφέρουν να ανοίξουν στο μέλλον τα μαγαζιά τους, αλλά και έρημες πόλεις,  χωριά που μοιάζουν να βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, καθώς δεν υπάρχει ψυχή.  

Ας δούμε όμως τα θετικά. Μάθαμε να δραστηριοποιούμαστε και να έχουμε 'φωνή' ακόμη και μέσα από το σπίτι. Είτε με τηλεκπαίδευση, είτε με τηλεργασία, είτε με βιντεοκλήσεις ή βιντεάκια στα σόσιαλ μίντια. Μάθαμε να χαιρόμαστε με το παραμικρό που άλλοτε θα θεωρούσαμε ασήμαντο- προσπαθήσαμε να βρούμε  τρόπους να αντιμετωπίσουμε τον εγκλεισμό με θετικό τρόπο. Οι επιχειρήσεις προσπαθούν να επεκτείνουν την επιχείρησή τους και στο διαδίκτυο, ώστε να επιβιώσουν, οπότε εκσυγχρονίζονται θέλοντας και μη. Ο εκσυγχρονισμός αυτός ανοίγει νέες θέσεις εργασίας. Επιπλέον τα λόκνταουν οδήγησαν στην μείωση των ρύπων, οπότε ήταν όφελος για το περιβάλλον που πλήττεται ανεπανόρθωτα εδώ και χρόνια. 

Τι να ευχηθούμε για το νέο έτος; Να πετύχει το εμβόλιο, να είμαστε υγιείς, να βλέπουμε τους ανθρώπους μας δίχως φόβο, να μπορούμε να κάνουμε τις πιο σφιχτές αγκαλιές, να ταξιδεύουμε,  να μην υπάρχει τόση θλίψη και ανεργία, να μην ζήσουμε άλλον εγκλεισμό, να προσέχουμε την υγιεινή μας παραπάνω και αν χρειαστεί να φοράμε μάσκα από μόνοι μας, όχι επειδή είναι υποχρεωτικό. Να δείχνουμε μεγαλύτερη ευαισθησία εκεί που πρέπει, να δείχνουμε την αγάπη μας με κάθε τρόπο. Να μην ξεχνάμε να λέμε συγγνώμη και να την εννοούμε. Να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. 

Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου