Ανασκόπηση χρονιάς: Το 2022 προ των πυλών

 Όπως κάθε χρόνο ήρθε η ώρα της ανασκόπησης της χρονιάς, μιας χρονιάς γεμάτη φόβο, αντιφάσεις, αλλά και πόνο για πολλούς ανθρώπους. 

Κάθε χρονιά φέρνει χαρές και λύπες στην ζωή μας τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Την φετινή χρονιά προσπαθούσα να σκεφτώ τις χαρές μα ήταν λίγες. Το θετικό που εντόπισα στην κοινωνία ήταν η αρχή που έγινε και στην Ελλάδα  με το κίνημα #metoo. Όσες γυναίκες ή και άντρες κακοποιήθηκαν αποφάσισαν να μιλήσουν και να καταγγείλουν απάνθρωπα περιστατικά που βίωσαν, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν κάποιες περιπτώσεις στην φυλακή και στα δικαστήρια. Έδωσε μία μικρή ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σταδιακά με την πάροδο του χρόνου και να μην μπορεί κανείς με τόση ευκολία να καταχραστεί την εξουσία του. 

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε όμως τα αρνητικά που κυριάρχησαν το 2021. Οι πυρκαγιές το καλοκαίρι στην χώρα μας έφεραν για άλλη μια φορά δυστυχία, καθώς κάηκαν ζώα αλλά και μεγάλες εκτάσεις όμορφης γης. Η ελευθερία μας έκανε φτερά από την στιγμή που ξεκίνησε ο Κορωνοϊός και δυστυχώς η χρονιά αυτή ήταν χειρότερη από τις προηγούμενες. Τα μέτρα που επιβλήθηκαν για την αναχαίτιση του ιού κατέληξαν να είναι τιμωρητικά και αντισυνταγματικά, καθώς αντί να δίνονται σωστά κίνητρα ξεκίνησαν οι απειλές με πρόστιμα, όπως και η ταμπελοποίηση των ανθρώπων σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχασε την ζωή του από τον κορωνοϊό και όχι μόνο. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων έφερε στην επιφάνεια κάθε είδους ψυχοπάθεια και  κατέφυγε σε φόνο ή κακοποίηση  (όπως δείχνουν οι 17 έως τώρα γυναικοκτονίες.), βιασμούς ή και προσβολή της προσωπικότητας ανθρώπων(#revengeporn). Πολλοί άνθρωποι άρχισαν να νιώθουν φόβο από τις απανωτές καραντίνες; Από την οικονομική ένδεια; Από το αίσθημα της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας ότι δεν υπάρχει μέλλον; Της ανάγκης να επιστρέψουμε στις παλιές μας ζωές που φαντάζουν θαμπές εικόνες ενός απώτερου παρελθόντος; 

Επιπλέον, έχει χαθεί η ζωντάνια των ανθρώπων, τα χαμόγελα είναι ανύπαρκτα ή εάν υπάρχουν είναι κρυμμένα πίσω από τις μάσκες. Όπως είπε και μία ιδιοκτήτρια καταστήματος. ‘Δεν βλέπουμε χείλη, οπότε θα πρέπει να μάθουμε να χαμογελάμε με τα μάτια.’ Παρόλα αυτά όσο δεν χάνουμε την υγεία μας και τους ανθρώπους μας θα πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη και να χαμογελάμε κάθε στιγμή για το δώρο της ζωής που μας έχει δοθεί. Όλα ανατρέπονται από λεπτό σε λεπτό. Σημασία έχει να παραμένουμε πάντα άνθρωποι και να μην κοιτάμε μόνο την δική μας βολή, όπως έχουμε συνηθίσει έως τώρα. Θα πρέπει να σεβόμαστε την γνώμη των άλλων και να τον αφήνουμε να αποφασίσει εκείνος για το δικό του καλό. Έχει χαθεί η ουσία και το μέτρο και ο καθένας έχει άποψη, την οποία προσπαθεί να επιβάλλει. Μήπως θα πρέπει επιτέλους να επικρατήσει η λογική και όχι ο φανατισμός; Μήπως πρέπει να δούμε το κοινό καλό, χωρίς να στερούμε την ελευθερία από κανέναν; Μήπως πρέπει να αλλάξει όλη η νοοτροπία μας ουσιαστικά και έμπρακτα; 

Πολλά ερωτήματα γέννησε η φετινή χρονιά. Πολύς προβληματισμός και ελάχιστες ευχάριστες αλλαγές. Εάν η οικονομική κρίση έφερε τo 2010 κρίση αξιών, η συγκεκριμένη κρίση που έχει την μορφή πολέμου ξεσκέπασε όλη την μικροπρέπεια και την γύμνια των ανθρώπων. 

Οφείλουμε όμως να κλείσουμε με ένα πιο αισιόδοξο μήνυμα, διότι ‘Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά’ που λέει και το τραγούδι. Είναι μια ευκαιρία να πούμε σε ανθρώπους μας ένα σ’αγαπώ, μία συγγνώμη και να καθίσουμε δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο κοντά σε ένα τζάκι με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να θυμηθούμε όμορφες στιγμές και  να ζεστάνουμε τις καρδιές μας που έχουν παγώσει. 

Σύνταξη και φωτογραφία: Λευκοθέα Πανούσου