Οι αλλαγές του σήμερα…

Κάποιοι θα αναρωτιούνται γιατί έκανα τόσο καιρό να αποτυπώσω τις σκέψεις και τα σχόλια μου για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Η απάντηση είναι αφενός η γεμάτη καθημερινότητα και οι δουλειές και αφετέρου η ανάγκη να αφήσω τον χρόνο να περάσει ώστε να συλλέξω εμπειρίες και να τις σχολιάσω πιο εξονυχιστικά. 

Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι οι αλλαγές που συμβαίνουν στην κοινωνία μας και στις μεταξύ μας σχέσεις. Αλλαγές κυρίως προς το χειρότερο που σε κάνουν να απορείς πως δεν έχουν αλλοιώσει την συμπεριφορά σου. Ή μήπως σε άλλαξαν και δεν το συνειδητοποίησες νωρίτερα; 

Ο κορωνοϊός έφερε και συνεχίζει να φέρνει μια σειρά από απανωτές αλλαγές που μας κάνουν να εκδηλώνουμε τον πραγματικό μας εαυτό που κρύβαμε τόσα χρόνια ή μας φέρνει αντιμέτωπους με καταστάσεις που δεν θέλαμε να δούμε και αναδείχθηκαν λόγω της ανελευθερίας και της καταπίεσης. 

Κάποιοι άνθρωποι μέσα σε αυτήν την αναταραχή έκαναν το γενναίο βήμα να αλλάξουν χώρα και να δουν ένα διαφορετικό επαγγελματικό  μέλλον  με άλλες προοπτικές, χωρίς να συνυπολογίσουν όμως τους ανθρώπους που αφήνουν πίσω τους. Κάποιοι άλλοι έμειναν, γιατί δεν θέλησαν να ρισκάρουν υπό τέτοιες συνθήκες ανελευθερίας να φύγουν από το προστατευμένο περιβάλλον τους και πάλεψαν να κάνουν μία αρχή εδώ μέχρι να ηρεμήσουν οι καταστάσεις.  Η εμπειρία όμως δείχνει ότι ναι μεν πρέπει να τολμάμε για ένα καλύτερο μέλλον αλλά θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε και τους ανθρώπους που αφήνουμε πίσω. 

Οι αλλαγές που μας έφερε ο κορωνοϊός προκάλεσαν νευρικότητα, μας στέρησαν αγαπημένες δραστηριότητες, κλειστήκαμε μέσα και ήρθαμε αντιμέτωποι με τις ανησυχίες, τους φόβους μας και τα θέλω μας, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δημιούργησαν προστριβές. Αντιληφθήκαμε τι θέλουμε πραγματικά από την ζωή μας: την υγεία μας, δραστηριότητες που μας γεμίζουν από την δουλειά μέχρι και χόμπι, ανθρώπους που συναισθάνονται και κατανοεί ο ένας τον άλλο, περισσότερο νόημα σε ό,τι κάνουμε χωρίς να χάνουμε χρόνο. Άρα κάποιους μας βοήθησε  να θυμηθούμε το πραγματικό νόημα της ζωής. Το να ζεις χωρίς να στερείσαι. Να μην στερείσαι χρήματα για να μπορείς να εξασφαλίσεις όχι μόνο την επιβίωση αλλά και το ευ ζην. Να μην στερείσαι χαμόγελα και χαρά, ούτε να επιτρέπεις άλλους να σου τα στερούν, Να μην στερείσαι ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν. 

Από την άλλη κάποιοι κλείστηκαν περισσότερο στον εαυτό τους, απορροφήθηκαν από τα κινητά τους και τους υπολογιστές τους, απομακρύνθηκαν από τους γύρω τους και προσαρμόστηκαν στην  εικονική πραγματικότητα. Έχασαν την ανάγκη της ανθρώπινης επαφής και αρκέστηκαν σε βιντεοκλήσεις και τηλέφωνα. Βγαίνουν έξω και είναι αφοσιωμένοι στα κινητά τους, αντί να είναι σε αυτόν που έχουν δίπλα τους. Ακόμη και σήμερα που οι περιορισμοί έχουν εξαλειφθεί λόγω καλοκαιριού υπάρχει η τηλεργασία, τα σεμινάρια εξ'αποστάσεως που σου στερούν την ανθρώπινη επαφή, την ανάγκη να μοιραστείς σκέψεις και να ανταλλάξεις απόψεις με συμμαθητές ή συναδέρφους. Οι  άνθρωποι ζουν για να καταγράφουν με το κινητό τους αγαπημένες δραστηριότητες που στερήθηκαν τα τελευταία χρόνια, όπως μία συναυλία, για να την μοιραστούν στα σόσιαλ μίντια και όχι για να απολαύσουν την ανεπανάληπτη ίσως στιγμή να δουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη από κοντά και να μοιραστούν με τους υπόλοιπους συνανθρώπους την ενέργεια και την ζωντάνια που σου χαρίζει ένα τέτοιο γεγονός.  

Δυστυχώς όμως δε μας έμελλε μόνο ένας βιολογικός πόλεμος(COVID-19) αλλά και ένας πραγματικός πόλεμος που έχει με την σειρά του καταστροφικές συνέπειες σε όλες τις χώρες. Η ακρίβεια έχει φτάσει σε απελπιστικά επίπεδα. Οι λογαριασμοί που έρχονται(ρεύμα, νερό, θέρμανση, κλιματισμός) φέρνουν λιποθυμία. Εργάζεσαι σε μαγαζί με είδη γάμου βάπτισης και ακούς για συνεχή αύξηση τιμών σε όλα τα προϊόντα, πηγαίνεις κομμωτήριο και ακούς για συνεχείς ανατιμήσεις σε βαφές, πηγαίνεις στον φούρνο, στο σουπερμάρκετ και βλέπεις το συνολικό ποσό να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Οι μισθοί όμως μένουν ίδιοι και οι περισσότεροι δεν μπορούν ούτε να επιβιώσουν όχι να έχουν και το πολυπόθητο ευ ζην.  Σαφώς δεν είναι μόνο η ακρίβεια, αλλά το γεγονός ότι ενώ εξελισσόμεθα ως κοινωνίες και θα έπρεπε μετά από τόσους πολέμους να μάθουμε πως να ζούμε αρμονικά μεταξύ μας και να αποφεύγουμε την διάλυση, συνεχίζουν να σκοτώνονται άνθρωποι για το συμφέρον, για τα χρήματα, για τα εδάφη. Παραμένουμε ακόμη στο μηδέν και όταν μιλάμε για πολιτισμό αναφερόμαστε μόνο στα επιτεύγματα του παρελθόντος γιατί τώρα αντί για πολιτιστική κληρονομιά μεταβιβάζουμε στις επόμενες γενιές άθλιες συνθήκες διαβίωσης, κάθε είδους παρακμή, αλλά κυρίως ηθική,  λιγότερο σεβασμό προς τον άνθρωπο αλλά και για το περιβάλλον στο οποίο ζει. Οι άνθρωποι τείνουν να φέρονται ήδη σαν ρομπότ, είναι πιο ψυχροί, πιο απόμακροι, πιο άκαρδοι. Έχουν ξεχάσει τι θα πει αγάπη και ουσιαστική συμβίωση με τους γύρω τους. Δεν αναλύουν σε βάθος τις καταστάσεις αλλά δίνουν πιο επιφανειακές ερμηνείες. Οι αλλαγές αυτές όμως μόνο θετικά αποτελέσματα δεν θα φέρουν…

Πάντα όμως προσπαθώ να εντοπίσω το φως που κρύβεται πίσω από τις σκοτεινές καταστάσεις. Κάθε κρίση γεννάει καινούριες ευκαιρίες, κάθε τέλος φέρνει μια καινούρια αρχή, κάθε πάθημα πρέπει να μας γίνεται μάθημα και να βελτιωνόμαστε όχι μόνο ως άνθρωποι αλλά και ως κοινωνία. Αρκεί να μην επικεντρωνόμαστε στην αρνητική όψη των πραγμάτων και να κυνηγάμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται. 

Σύνταξη και Φωτογραφία: Λευκοθέα Πανούσου