«Ξύπνα με όταν τελειώσει ο Σεπτέμβριος»…

 

Ο Σεπτέμβριος σηματοδοτούσε ανέκαθεν το τέλος του καλοκαιριού και το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, προκαλώντας συχνά μία μελαγχολία. 

Έπειτα όντας φοιτητές εξακολουθούσε να είναι ο πιο ανιαρός μήνας. Προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπους να περάσει, άλλοτε με διάβασμα, άλλοτε με βόλτες και να έρθει ο Οκτώβρης, ώστε να ξεκινήσει η σχολή: Νέα μαθήματα, νέες προκλήσεις, αλλά και επανένωση με τις φοιτητικές παρέες που ήταν διασκορπισμένες τους μήνες του καλοκαιριού. 

Μετά την σχολή ο Σεπτέμβριος ήταν συνυφασμένος με την αγωνία για ένα νέο επαγγελματικό ξεκίνημα και με την αναζήτηση δημιουργικών ασχολιών, καθώς είναι ο μήνας που αρχίζει να κινείται η αγορά και να επιστρέφουν όλοι στα πόστα τους. 

Είναι ο μήνας που  φθινοπωριάζει, αλλά συνεχίζει να ενδείκνυται για σύντομες εξορμήσεις στην φύση ή στην θάλασσα ειδικά αν η παρέα προσφέρει άφθονο γέλιο, διασκέδαση αλλά και σοβαρές συζητήσεις μέχρι το πρωί.  

Ο μήνας αυτός είναι όμως και ξεχωριστός, καθώς είναι συνδεδεμένος με τα γενέθλια της μαμάς, την χαρά του εορτασμού, την τούρτα -έκπληξη  και την ανάγκη να νιώθεις ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός και ότι σημασία έχει να μην χάνεις την ενέργεια και την παιδικότητά σου. 

Κάθε χρόνο αυτό που ξεχώριζε (και ξεχωρίζει) αυτόν τον μήνα στην Θεσσαλονίκη είναι ο θεσμός της Δ.Ε.Θ, καθώς γεμίζει ζωντάνια η πόλη, έρχονται άνθρωποι από όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, τα περίπτερα σε ταξιδεύουν στις διάφορες χώρες του κόσμου, ενώ σε συνδυασμό με τις συναυλίες δίνουν την αίσθηση μιας μεγάλης γιορτής. 

Ο  Σεπτέμβριος φέτος ήταν γεμάτος, με άπειρο κόσμο, με συναυλίες αγαπημένων καλλιτεχνών σε διάφορα σημεία της πόλης και διάφορα γεγονότα, όπως το Beer festival, το canteen festival, αλλά και εμποροπανήγυρεις που είχαν παγώσει τα τελευταία χρόνια λόγω του ιού. 

Όλα τα γεγονότα της πόλης και γενικότερα της χώρας επέστρεψαν δυναμικά δίνοντας την αίσθηση ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο, ότι κάτι κινείται σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. 

Τον Σεπτέμβριο τον συνηθίσαμε τόσα χρόνια να είναι γκρίζος και δεν προσπαθούσαμε να του αλλάξουμε χρώμα. Είναι καιρός λοιπόν να τον βάψουμε με ζωντανά χρώματα και να του δώσουμε την ενέργεια που χρειάζεται. 

Σύνταξη και φωτογραφία: Λευκοθέα Πανούσου