Ανασκόπηση 2023...

 

Μία ακόμη χρονιά φτάνει στο τέλος της. Μία χρονιά γεμάτη δυσκολίες, αλλά και  εκπλήξεις. Μία χρονιά γεμάτη κλάματα αλλά και γέλια. Όπως κάθε χρονιά άλλωστε.    

Πάει καιρός που θέλω να αποτυπώσω τις σκέψεις μου στο χαρτί ή μάλλον στην  οθόνη, μα δεν βρίσκω τον χρόνο. Από την μία η αλλαγή χώρας και το νέο ξεκίνημα  στην νέα μου δουλειά, και από την άλλη η ανάγκη να ξεφεύγω από το δίπτυχο σπίτι  -δουλειά-δουλειά -σπίτι και να βολτάρω ώστε να ξεχαστώ από την καθημερινότητα,  δεν με άφηναν ως τώρα τα περιθώρια να γράψω όσα θέλω για αυτήν την χρονιά που  φεύγει.  

Πέρυσι τέτοια εποχή τελείωνα ένα σεμινάριο και είχα κλείσει ήδη εισιτήριο για την  Γερμανία (χωρίς επιστροφή) για τον Γενάρη του 2023. Θυμάμαι ακόμη την  αβεβαιότητα και τον φόβο για το άγνωστο που ένιωθα μέχρι να έρθω εδώ και να βρω  τα πατήματα μου. Μετά από άπειρα βιογραφικά και απογοητεύσεις κατάφερα να βρω  την αρχή του νήματος, τον χώρο από όπου θα ξεκινούσα, ώστε να φτάσω σταδιακά  στο σημείο που ονειρεύτηκα.  

Το διάστημα της αναζήτησης, δηλαδή μέσα στο 2023 επέστρεψα δυο φορές στην  Ελλάδα για να συναντήσω τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους, ενώ ταξίδεψα σε  τόσα μέρη που δεν είχα ταξιδέψει εδώ και χρόνια, αφού η εποχή του Κορωνοιού μας  είχε μουδιάσει. Επισκέφτηκα το Παρίσι που ήταν πάντοτε όνειρο ζωής, είδα πόλεις  της Γερμανίας από τον Βορρά μέχρι το Νότο. Ταξίδεψα σε μέρη στην Ελλάδα που  ήταν πάντοτε υψηλά στην λίστα μου, όπως η Ρόδος.  

Μία ακόμη χρονιά λοιπόν φτάνει στο τέλος της και τολμώ να πω πως είναι μία τυχερή  χρονιά σε γενικές γραμμές, σε προσωπικό επίπεδο, καθώς έχω κοντά μου όσους  αγαπώ και με αγαπούν, και ας είναι κάποιοι από αυτούς 2000 χιλιόμετρα μακριά.  Τους νιώθω κοντά μου και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Σαφώς χρωστάω και μία  συγγνώμη σε όσους πλήγωσα άθελά μου, γιατί η ζωή είναι μικρή για να κρατάμε  κακίες. Όσο για εκείνους που πλήγωσαν εμένα, τους αφήνω πίσω μου και ελπίζω  πως θα καταλάβουν κάποια στιγμή το λάθος τους.  

Σε λίγες μέρες είναι και τα γενέθλιά μου και το μεγαλύτερο δώρο που θέλω να κάνω  στον εαυτό μου είναι περισσότερα χαμόγελα, περισσότερες στιγμές γαλήνης, αλλά  και λιγότερη γκρίνια για όσες αναποδιές ή και ανοησίες συμβαίνουν στην  καθημερινότητα.  

Γίνομαι 30 λοιπόν. Όσο και αν το λέω δεν το πιστεύω γιατί νιώθω πολύ μικρότερη  στην ψυχή. Η δεκαετία των 20 δεν λέει να με εγκαταλείψει ή για να το θέσω πιο  σωστά δεν θέλω να την αφήσω να φύγει έτσι απλά. Από την μια νιώθω ότι δεν έχω  ζήσει σχεδόν τίποτα, αλλά ταυτόχρονα ότι έχω ζήσει τόσα πολλά. Τόσες διαφορετικές  και όμορφες στιγμές με ανθρώπους που είτε είναι ακόμη δίπλα μου είτε όχι. Τόσες  διαφορετικές αναμνήσεις και εικόνες από ταξίδια, ανθρώπους και μοναδικές  στιγμές. Τόσες αλλαγές που με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Η  μετάβαση στην επόμενη δεκαετία σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Ποτέ δεν είναι αργά να  πραγματοποιήσουμε έναν έναν τους στόχους μας. Βήμα βήμα κάθε φορά, με μεράκι  και προσπάθεια , όλα έρχονται όπως τα ονειρευτήκαμε, αρκεί να πιστεύουμε ολοένα  και περισσότερο στον εαυτό μας και να μην τα παρατάμε ποτέ. Φέτος είναι η πρώτη  φορά που γιορτάζω μακριά από το σπίτι και την πατρίδα μου αλλά νιώθω  ευλογημένη που άρχισα να πραγματοποιώ τους στόχους που είχα θέσει αυτά τα  χρόνια και που έχω κοντά μου έστω κάποιους από τους πιο αγαπημένους μου  ανθρώπους…  

Φέτος τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά, μακριά από το πατρικό, με ένα μικρό αλλά  χαριτωμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο που στόλισα με χαρά και αγάπη, ως συνήθως.  Με υγεία, αγάπη και πίστη όλα αρχίζουν να μοιάζουν μαγικά, καθώς αν έχουμε αυτά  τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει από τα όνειρά μας. Εύχομαι λοιπόν να είμαστε  πιο μεγαλόψυχοι την νέα χρονιά, πιο ανθρώπινοι, πιο συγχωρητικοί, πιο χαρούμενοι  και πιο δημιουργικοί. Όλα να τα αντιμετωπίζουμε ως προκλήσεις και όχι ως εμπόδια.  Διότι η ζωή είναι μία πρόκληση από μόνη της και καλούμαστε να την ζήσουμε στο  έπακρο.

  

Σύνταξη και φωτογραφίες: Λευκοθέα Πανούσου